2 juli 2019 23:30
Voor een interview voelt hij niet veel. Over de rol die hij lijkt te spelen bij SV Lelystad, hoeft wat hem betreft ook niet al te veel worden geschreven. Maar dat Chris de Graaf meer is dan zomaar een supporter is duidelijk. Zijn laatste ‘bijdrage’ aan de club is een bijzondere, dus toch maar eens even een gesprek met hem aangegaan.
Op het sportpark is de rust weergekeerd. De competitie zit erop, de meeste teams trainen niet meer, slechts een enkeling wil op het kunstgras nog wel eens tegen een bal trappen. Vreemd genoeg lopen er altijd wel een paar mensen rond die voor de vereniging hun vrijwilligershanden laten wapperen. Immers in de tijd dat er nauwelijks nog wordt gevoetbald moet er wel veel werk worden verzet, de voorbereiding voor het nieuwe seizoen kent namelijk geen vakantieperiode, er moet aangepakt worden. Chris de Graaf loopt vrijwel dagelijks rond op het sportpark. Het is moeilijk om te zien waar hij zich specifiek mee bezighoudt, hij praat met iedereen, drinkt met iedereen een glas mee en eet af en toe ook op de club zijn bak patat leeg. ‘Ik ben gewoon supporter’, zegt hij achteloos. Dat moet echter iets meer zijn, want de bal rolt al lang niet meer. ‘Ik doe wel iets op de achtergrond’, geeft hij na enig aandringen toe. De Graaf doet ‘iets’ in de sponsorcommissie bevestigt hij, maar het gaat hem bij SV Lelystad vooral om de gezelligheid. ‘Zaterdags is voor mij een ontspanningsdag. Dan ben ik ’s morgens al vroeg op de club, kijk ik naar wedstrijdjes van de jeugd en ik maak graag een praatje met allerlei mensen. Ik hou van voetbal en kijk heel graag naar het spelletje. Ik heb hier heel wat stormen meegemaakt bij deze club, maar ik blijf komen en ik blijf ze steunen.’
Het is geen geheim dat De Graaf de vereniging vooral op financieel gebied met raad en daad terzijde staat. Hij wil het er niet over hebben, maar zijn laatste financiële prikkel is toch te mooi om te laten liggen. Dat vindt hij zelf ook en daarom zegt hij vol trots ‘ik ben gestopt met roken’. Nou en? Chris de Graaf gaat er even goed voor zitten. ‘Kijk’, zegt hij vol overtuiging. ’Ik rookte anderhalf pakje sigaretten per dag. Als je dat omrekent is dat 10 euro en 80 cent. Per dag. Dat spaar ik nu dus uit door niet meer te roken. Weet je dat dat bijna vierduizend euro per jaar is wat je in totaal uitspaart?’
Het moet meer dan vijftig jaar geleden zijn dat Chris de Graaf zijn eerste ‘shaggie’ opstak. ‘Je weet wel, je bent de stoere jongen op school altijd een pakje Javaanse Jongens op zak. Ik voetbalde toen al en je rookte in de rust om bij te komen. Was normaal. Het was in de tijd van Willem van Hanegem en van Johan Cruijff. Die jongens rookten ook , dat was heel gewoon. Maar ja, je wordt ouder, je wordt sneller moe en je gaat rochelen. Het moment om te stoppen met roken was toch gekomen.’
De Graaf stopte resoluut toen hij geen rokertje meer had en het benzinestation, waar hij zijn eurootjes jarenlang inruilde voor verslavende pakjes, gesloten was. ‘Ik moest het een tijdje zonder doen en daarna dacht ik waarom zou ik weer sigaretten gaan kopen. Je gezondheid gaat uiteindelijk toch boven alles. Ik ben er meteen mee gestopt. Sinds die tijd spaar ik elke dag 10 euro en 80 cent uit. Ik stort dat bedrag iedere dag op een rekening en reserveer het voor de club. Zo is er sprake van een win win-situatie. Het is goed voor mijn gezondheid en het geld gaat naar een goed doel, en dat is in dit geval de club. Komt toch ook mooi uit, dit wordt immers een rookvrij sportpark. Het zou helemaal mooi zijn voor de club als meerdere mensen mijn initiatief volgen.’
Als Chris de Graaf het volhoudt om niet meer te roken kan dat de club nog een aardige duit opleveren. Hij wil het bedrag niet oormerken. ‘Het is niet specifiek voor iets, en ook niet voor een bepaald team, de hele club mag er van profiteren. Laat ze het maar in de breedte besteden.’
