25 juni 2019 18:15
Het is nog niet eens zo heel lang geleden, maar toch is een mooie reeks al gestrand in de vergetelheid. Een half jaar later is de euforie weggeëbd, zelfs de boeken doen geen herinneringen meer opwellen. Wat is gebleven is een boze droom die werkelijkheid is geworden. Het meidenteam van SV Lelystad MO17-1, aan het begin van dit seizoen nog bestempeld als talentvol en gezien als de zonnige toekomst voor de club, dreigde ten onder te gaan aan de idealen van personen die ooit zijn ingeënt tegen positiviteit en optimisme. Het was te zien aan het elftal, de trainingen, de wedstrijden, de supporters, maar vooral ook aan de begeleiding.
Jaleesa Verstraate, trainster, heeft er al meer dan eens een traantje om moeten laten, de twijfel heeft er immers keihard ingehakt, de idealen zijn opgelost in een schemerig wolkendek. Maar toch…… ‘Het zijn allemaal hele leuke meiden en ik denk dat er nog veel uit te halen is’, klinkt het zelfverzekerd als ze vooruitkijkt naar het nieuwe seizoen. Verstraate moet er nog vaak aan denken, aan de periode dat het allemaal rustig was, de trainingen werden afgewerkt, wedstrijden werden gewonnen en het kampioenschap werd binnengehaald. Ze wil de problemen die zich daarna voordeden niet weer oprakelen, de rust moet zo snel mogelijk weerkeren. ‘Het was een hele vervelende periode veroorzaakt door invloeden van buitenaf’, weet de trainster. Het kampioenschap verloor er glans door, het optreden in de Hoofdklasse bracht daardoor ook niet wat er van gehoopt werd. ‘Maar we gaan er volgend seizoen weer op een positieve manier tegenaan.’ Met duidelijke afspraken, met een deels nieuwe spelersgroep en vooral met een andere instelling. ’Het zal allemaal veel sneller en beter moeten. We zullen harder moeten trainen en dat gaan we ook doen.’
Was het dan een seizoen van kommer en kwel? Nee, bepaald niet, want naast het trainen en coachen van de MO17-1 is er ook nog tijd voor een ander ‘voetballeven’. Jaleesa Verstraate speelt namelijk ook haar partijtje mee in het zesde elftal van SV Lelystad. ‘Ja, bij de mannen’, verduidelijkt ze en ze voegt er onmiddellijk aan toe dat ze het daar uitstekend naar de zin heeft. ‘Ik speelde aan het begin van dit seizoen nog in het vrouwenelftal van SV Lelystad, maar dat stopte. Ik wilde wel blijven voetballen en ik vroeg eigenlijk voor de grap aan trainer Ray Willemse, of hij geen plaatsje voor me had bij de mannen. Het mocht van de KNVB en de spelers vonden het ook goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin bij die mannen, het is ook een erg leuk team.’
Met veel plezier werkte Jaleesa Verstraate het seizoen af tussen de mannen. Ze is in Nederland een van de weinige vrouwen die zich in het mannenvoetbal staande houdt. Wennen was het wel, maar zowel bij haarzelf als bij haar teamgenoten is er nooit enige twijfel geweest. ‘Van irritaties of wat dan ook is nooit sprake geweest. Ik ben volledig geaccepteerd’, verzekert Verstraate. ‘Ik ben one of the guys en ik wil hier voorlopig ook blijven spelen, want met name fysiek kan ik me hier nog beter ontwikkelen. Ik speel in een startend team met een paar aardige voetballers, die ook nog veel kunnen leren. Maar het gaat hier voor hen vooral om de gezelligheid. Dat staat voorop, de derde helft is belangrijk. Dat we bijna alles hebben verloren, maakt niet uit. We hebben inderdaad maar één keer gewonnen. Dat was meteen ook het hoogtepunt van het seizoen.’
Jaleesa Verstraate is een aanvallend ingestelde speelster tussen de mannen. Ze heeft haar rol gevonden, ziet goed waar de ruimtes liggen en heeft ook een aardige pass in huis. Daarmee kan ze een welkome aanvulling bieden aan het mannenelftal. Een terugkeer naar het damesteam van SV Lelystad, dat in het nieuwe seizoen weer een eerste vrouwenelftal krijgt, ligt derhalve niet voor de hand, het niveau is niet bijster hoog. ‘Geen denken aan’, zegt ze dan ook resoluut. ‘Maar ik wel een paar keer invallen als ze omhoog zitten, hoor.’
