De TS wordt behoorlijk geplaagd door een lange lijst met blessure gevallen en in de warming-up kwam daar Roberto Doufikar nog eens bij… dus was het weer improviseren geblazen en moest er, daartoe gedwongen, opnieuw worden gestart zonder een nummer 9, zijnde een aanspeelpunt en dat zou gevolgen hebben gedurende de match.
De startopstellng: Leibbrand , Leeuwendal, de Brons, Debdoubi, Potocco, de van den Anker brothers, Selouani, van der Valk, Ramazan Leebeek en Tarik Ibrahim met op de bank Terstall, Kooistra, Ouamid en Yasar Leebeek.
De wedstrijd onder leiding van leidsman O’Niell, kende in eerste instantie een wat aftastend begin van beide kanten maar na een vijftal minuten nam SVL iets meer initiatief maar moest het ook oppassen voor de snelle tegenstoten van de thuisploeg.
Na een snelle gele kaart (9”) voor Nick van der Valk, geposteerd in de laatste linie, was er ook de eerste grote kans voor de opnieuw hyperactieve Darryl van den Anker, zo langzamerhand steevast een van de spelers die boven de grote middenmoot uitsteekt samen met Cliff de Brons en Daimy Leeuwendal en opnieuw Roberto Potocco. De andere van den Anker, Dylano, was met name in de eerste twintig minuten ook weer op dreef en zijn actie in de 19” leek de ban te breken ware het niet dat de goede goalie Sven Hardeman de baas in eigen doel bleef.
Het was deze middag wel opvallend dat de kwaliteiten van Dylano van den Anker te weinig werden benut, volledig vrijstaand op links kreeg hij amper de bal en bijna alle aanvalswerk ging over de andere flank. Het rendement van de jongste van den Anker mag dan laag zijn, zijn dreigende actie houdt menig verdediger bezig en dan moet er toch ruimte ontstaan zou je zeggen maar……..wie het weet mag het zeggen.
Na een waarschuwing op de lat van aanvoerder Remon Liefting in de 27”en een tweetal gele kaarten voor de thuisploeg viel de 1-0 in de 39” bijzonder ongelukkig, een pass op de snelle Jos van Leeuwen leek een prooi voor Milan Leibbrand maar die reageerde te laat, de bal ging uit de kluts omhoog waarna dezelfde van Leeuwen en aanvoerder Daimy Leeuwendal koppend voor de bal gingen, gevolg: Hard met de koppen tegen elkaar en beiden gestrekt ter aarde terwijl de bal tergend langzaam de doellijn passeerde…….pech voor de een, een geluk voor de ander.
De rest van de eerste helft bleef boeiend met de bijna gelijkmaker van Darryl van den Anker en een “ Epi Drost” actie van Nick van der Valk waardoor de thuisploeg op 2-0 leek te komen maar gelukkig voor ons ging de bal langs de goede kant van de paal. Wie Epi Drost was vertelt Wikipedia en van der Valk kon hierna niet verder.
Na de thee zakte het duel naar een bedenkelijk niveau, het middenveld van SVL raakte elke grip kwijt en daardoor gingen de aanvallers de bal zelf maar halen en dan wordt de weg naar het vijandelijke doel wel erg lang waardoor SVL geen enkele kans meer wist te creëren en was het wachten op de 2-0, die kwam in de 83”, na een aanval over rechts kon de voorzet door Milan Leibbrand onvoldoende worden verwerkt en Jimmy de Greef, elk jaar goed voor een treffer of 15 , wist er bij de tweede paal wel raad mee en knikte binnen.
Het duel ging als een nachtkaars uit…..
Resume: Het wordt tijd dat de selectie zichzelf herpakt, de mouwen opstroopt en punten binnen sleurt, de spelers moeten elkaar elke kans gunnen….. maar ja, deze woorden heeft ondergetekende vorig jaar in dezelfde periode ook gebezigd. De competitie in 2G is dit jaar dermate zwaar en de ploegen zijn dermate aan elkaar gewaagd dat de knop wel om moet anders zal handhaving nog moeilijk worden.
De busreis werd deze keer mogelijk gemaakt door Buro Wout, de Jongens van de Jong , de specialist in daken, gevels, goten en timmerwerk.
Komende zaterdag de volgende uitdaging en wat voor een, Renswoude thuis op het Langezand en de tegenstander zit ook nog niet goed in haar vel…….
Wout de Jong.
