Na een meeslepend voetbalgevecht waarin SV Lelystad nooit haar normale niveau haalde waren de gasten van VVOP spekkoper. Met een collectieve inzet werd de op voorhand favoriete thuisploeg te kakken gezet. SVL wist op geen enkele wijze duidelijk te maken dat er werd gestreden om het toetje genaamd de 3e periode. Met af en toe tenenkrommend voetbal of wat ervoor door moet gaan werd de laatste prijs aan VVOP gelaten…… het boek kan worden gesloten na een bijzonder wisselvallig seizoen, een wisselvalligheid die ook in deze laatste wedstrijd de boventoon voerde……. Een kort relaas over collectief falen, een bitter breekpunt, uitgaan als een nachtkaars en de duiventil.
De TS koos in deze, voor beide teams, uiterst belangrijke wedstrijd voor dezelfde basis als de week ervoor toen een collectieve dadendrang geen spaan heel liet van FC Horst.
De basis: Dekker – Knippenberg – de Brons – Leeuwendal – Kwak – Fechter – Achraf Hammouchi – Tohki – van den Anker – Bos en Yildiz.
De bank: Mo Hammouchi – Potocco – van der Valk – Terstall – Kooistra en Cavallo.
Onder leiding van scheidsrechter van Beek werd er om half drie afgetrapt voor deze alles of niets pot voor beide teams, de winnaar zou de derde periode pakken en bij verlies voor VVOP zou de nacompetitie voor lijfsbehoud het gevolg zijn. Alle ingrediënten waren dus aanwezig voor een zinderende pot onder zinderende omstandigheden op een verdorde vlakte die de benaming hoofdveld zeker niet mocht dragen. Onder begeleiding van de kampioenen van de MO13-1 (tevens ballen-meiden) en de jongens van J010-1 (kampioen Hoofdklasse) werd de spijkerharde ondergrond, wellicht met enig angst en beven, betreden.
Vanaf minuut een werd gelijk duidelijk dat VVOP voor de volle driepunter was gekomen, prima met de omstandigheden omging en werd SVL in de eerste vijftien minuten van het kastje naar de muur gestuurd met kansen in de 2”, 5”, 13” en 14” voor de gasten waarbij Dekker c.s. af en toe handen en voeten tekort kwamen om de nul te houden, vooral bij spelhervattingen was het alle hens aan dek bij de thuisploeg, een thuisploeg die zeker niet uitblonk in verbetenheid, een verbetenheid die nodig is om de laatste strohalm te pakken en een min of meer verloren seizoen nog enige glans te geven.
Pas na een twintigtal minuten nam SVL meer initiatief en werd het af en toe dreigend waarbij de verdedigers van VVOP de grens moesten opzoeken wat resulteerde in een tweetal kaarten en af en toe werd er over de grens gegaan resulterend in een blauwe beet plek en flinke bloedneus maar daarover straks meer….
De laatste tien minuten voor rust zouden bepalend worden voor het verdere verloop van de wedstrijd, in de 36” leek de thuisploeg op weg naar de 1-0 door de gedreven Cliff de Brons maar na een goede 1-2 met Dylano van den Anker werd zijn vlammende schot gekraakt.
Amper twee minuten later lag de 0-1 achter Dekker op een manier die we daarvoor al een aantal keren hadden gezien, uit een vrije trap werd de bal voorbij de tweede paal ingebracht waarna de bal terug werd gekopt, gangmaker en aanvoerder Rowin Batterink was er als de kippen bij om de bal in twee instanties binnen te werken, een op dat moment zeker verdiende voorsprong voor de mannen uit Voorthuizen.
SVL leek een en ander gelaten te accepteren behalve 1 man, de opnieuw ijverige Youssof Tokhi, in de 43” wist hij een blok te zetten en bracht zichzelf in balbezit, de weg naar de goal ging enigszins met horten en stoten maar zijn schot in de korte hoek was wel raak (1-1).
De gelijkmaker had het sein moeten zijn om de wedstrijd een ander gezicht te geven maar hoe anders zou het lopen, in de 45” kreeg Willem Jelle Bos zijn eerste gele kaart na een pittige overtreding op de nummer 12 van VVOP, Stef Overeem. De reactie van de rossige spits van SVL kwam niet uit de lucht vallen maar meerdere aanslagen door de ietwat lompe verdediger van VVOP werden door de leidsman en zijn assistenten niet gezien of niet op de juiste waarde geschat terwijl WJ duidelijk gekenmerkt werd door een zelfs een bijt-plek in zijn bovenarm en een forse bloedneus.
Amper een minuut later kwamen de kemphanen elkaar opnieuw tegen in een sprintduel aan de linkerkant van het veld, de verdediger was slim en ging aan het shirt hangen, de heetgebakerde en af en toe met een tekort lontje spelende Bos reageerde verkeerd, leidsman van Beek had er genoeg van en voordat de TS in kon grijpen in de rust werd het volledig door het lint gaande talent weggestuurd al waren er wel een aantal medespelers voor nodig om dat voor elkaar te krijgen. Een trieste afgang voor de man die op weg leek om zichzelf in korte tijd onsterfelijk te maken binnen de gelederen van SVL…..
Na de thee gingen de gasten, gesterkt door het effect van de laatste minuten voor rust, volop door op de ingeslagen weg naar een driepunter en was het eigenlijk wachten op de 1-2, SVL bracht Mo Hammouchi voor broertje Achraf en Roberto Potocco voor de leeg gespeelde Dylano van den Anker, het mocht geen effect hebben.
Na een merkwaardig incident rondom goalie Dekker nam de VVOP druk toe, er moest een winnaar komen want aan een gelijkspel hadden beide ploegen niets.
De kleine plaaggeest Degama had nog pech met een bal op de lat maar vlak voor tijd viel de beslissing in het voordeel van de ploeg die het ook verdiende, de uitblinker aan de kant van VVOP Niek Bos mocht het pleit beslechten (1-2).
En terwijl iedereen dacht, dit was het dan, ging SVL nog een tiental minuten voor de gelijkmaker en nu wel met volle inzet, voor VVOP was het billenknijpen begonnen en ging het bij menigeen waarschijnlijk dun door de broek maar letterlijk en figuurlijk met vallen en opstaan werd de finish gehaald, dat de eerder genoemde Overeem in de laatste minuut eindelijk geel kreeg terwijl hij “meer” verdiende was het enige smetje en aanmerking op de leiding.
Resume: Een bijzonder wisselvallig seizoen is als de spreekwoordelijke nachtkaars uitgegaan.
SVL stond bij de bookmakers hoog genoteerd gezien de selectie maar heeft de hooggespannen verwachtingen geen moment waar kunnen maken, voetballend af en toe heer en meester maar de collectiviteit van het team hebben we soms maar eigenlijk veel te weinig gezien terwijl dat de kracht hoort te zijn bij een teamsport. Dat good-old Adesh Kwak Man of the Match werd in het laatste treffen was kenmerkend.
De duiventil, zoals het Lelystadse voetbal door andere verslaggevers wordt genoemd, aan het Langezand vliegt deels leeg waarbij enkele spelers kiezen voor een relatief heel klein stapje hogerop en anderen kiezen voor het groenere gras aan de overkant en/of voor de pecunia waarbij de sportieve ambitie wordt losgelaten, weer anderen kiezen voor het einde van de carrière.
Met veel plezier en af en toe wat chagrijn is de verslaggeving tot stand gekomen, het is wat het is en het is gegaan zoals het is gegaan, persoonlijk wil ik iedereen bedanken voor de inzet, de onvergetelijke momenten, positief of negatief en kijk al weer uit naar het nieuwe seizoen, te beginnen met de Flevocup op zaterdag 18 en zaterdag 25 augustus met voor het eerst de drie Lelystadse verenigingen Unicum, Batavia en SVL, titelverdediger Zeeburgia en de selecties van Ajax amateurs en DVS’33, een prachtig vooruitzicht.
Wout de Jong
