Alhoewel de einduitslag (2-3) doet vermoeden dat het een spannende aangelegenheid was tussen OWIOS en SV Lelystad is niets minder waar, de thuisploeg had weinig in te brengen tegen de dadendrang van de Yargan equipe. Door de afwezigheid van drie vaste basisspelers, Fechter, Potocco en Mo Hammouchi, leek het op voorhand een pittige strijd te worden op het park waar het nog wel eens wil spoken maar het gehele team, niemand uitgezonderd, is in een flow geraakt en dan is het tegen een eindelijk ontketend SVL kwaad kersen eten.
Door de afwezigheid van genoemd drietal en assistent Wim Beerman was het voor opperhoofd Yargan natuurlijk wel puzzelen in de afgelopen week maar door de zeer bereidwillige medewerking van het tweede elftal kon er toch met een volwaardig team worden afgereisd naar dat mooie park met de prima grasmat, waar de thuisploeg terecht trots op is .
De startende elf waren dit keer Dekker – Kwak – Leeuwendal – de Brons – Knippenberg – Tokhi – van der Valk – Achraf Hammouchi – Yildiz – Bos en Ibrahim met op de bank Leibbrand – Cavallo – Kooistra en van den Anker.
Na een ietwat rommelig begin met veel kleine foutjes aan beide kanten onder leiding van de jonge maar prima leidsman Weever waren de eerste kansen nog voor de thuisploeg maar met name Cornell Balk en Nabil Essaddouqi hadden het vizier niet op scherp staan of vonden een opnieuw goede Martijn Dekker op hun weg. Na een minuut of tien verliet SVL de defensieve stellingen en werd de weg naar Herold Ponstein gezocht en bleek ook alras dat OWIOS wat timide reageerde op de snelle aanvallen van SVL terwijl bij de onzen het besef groeide naarmate de tijd verstreek dat de thuisploeg was te pakken. Gangmakers Bos, Hammouchi, Tokhi, Yildiz en Ibrahim sleurden dat het een lievenlust was en het gehele team werd hierin meegezogen en rond de twintigste minuut werd de rood-witte dreiging echt groter, het was wachten op een foutje en dat foutje kwam er. In de 23“ werd de bal pardoes in de voeten gespeeld van de snelle Tarik Ibrahim en ook de grote reus Hendri Nagelhout moest letterlijk en figuurlijk naar de grond, frank en vrij stoomde de ontketende Ibrahim op richting Ponstein en zoals we de laatste tijd vaker zien was hij meedogenloos. (0-1)
Hierna brak een periode van een twintig minuten aan waarin het spel op en neer golfde maar de defensies aan beide kanten gaven weinig weg, de thuisploeg bleef zoeken naar de gelijkmaker maar volgens een ietwat eentonig patroon, de lange bal en het inzetten van de luchtmacht bij spelhervattingen, zonder succes. Vlak voor de thee leek Essadduoqi op weg naar de gelijkmaker maar hij legde af aan aanvoerder Veldhoen, diens schot kon Dekker niet verontrusten.
Vlak na de theepauze, waarin de aangeslagen Nabil Essadduoqi werd vervangen door de Johan Cruyff van 2G William van den Hul, leek de beslissing al te vallen, in de 48” was het opnieuw Tarik Ibrahim die opstoomde, zijn afgemeten voorzet werd een prooi voor Salih Yildiz, Ponstein mocht weer vissen.(0-2)
Hierna brak min of meer de SVL show aan want OWIOS leek gebroken en met de wissel Dylano van den Anker voor de deze middag wat zwervende Nick van der Valk, werden nogmaals de duimschroeven aangedraaid. OWIOS probeerde het wel enigszins wanhopig maar niets lukte en in de 75” leek Dylano “Layko” van den Anker op weg naar de genadeklap maar geconstateerd buitenspel gooide roet in het eten maar ook weer niet voor lang…
Na een aantal vloeiende aanvallen was het amper vijf minuten later dezelfde man met de turbodijen die op een voorzet van Salih Yildiz, wie weet hoeveel scharen hij deze middag heeft gemaakt mag het zeggen, spijkerhard de 0-3 tegen de touwen joeg.
Met een dubbele wissel, Jort Kooistra en Dion Cavallo voor de moegestreden Tarik Ibrahim en Achraf Hammouchi, werden de laatste tien minuten aangevangen en leek de 0-4 op de pantoffel van Dylano van den Anker, hij deed alles goed maar helaas ging de bal langs de verkeerde kant van de paal.
Na een gele kaart voor de opnieuw prima spelende Daimy Leeuwendal, een van de vier steunpilaren die defensief uitstekend voor de dag komen de laatste tijd, viel toch nog totaal onverwacht de 1-3 in de 89” door William van den Hul die nog steeds weet hoe je een buitenkansje benut. De 2-3 door de ingevallen Ben Snoek in de dying seconds was het enige smetje op de SVL prestatie.
Resume: Een collectief opnieuw ijzersterk SVL was eigenlijk heer en meester, de twee late tegentreffers daargelaten. Met nu 32 punten lijkt handhaving bijna zeker maar wacht op 12 mei een schitterende uitdaging, de thuiswedstrijd tegen de aanstaande kampioen Scherpenzeel die misschien wel op het Langezand de titel kan verzilveren.
Voor SV Lelystad’67, dan weer op volle oorlogssterkte, een must om daar een stokje voor de steken, een must om een langer verblijf in 2G definitief veilig te stellen en een must om nog in de race te blijven voor de 3e periodetitel.
We houden u graag op de hoogte en omdat een professionele wedstrijdfoto niet zomaar even geplaatst mag worden deze keer een bijzondere cartoon van een paar jaar geleden met daarop zeker drie eerste elftal spelers, met een duidelijk herkenbare spits maar wie zijn die andere twee…..
Wout de Jong
