Dat de stand op de ranglijst SV Lelystad’67 verplicht om als collectief de strijd aan te gaan om vrij te blijven van de P/D plaatsen lijkt eindelijk tussen de oren van alle spelers geland, directe tegenstander Renswoude werd hier het slachtoffer van (3-0). Alle spelers, niemand uitgezonderd leken zich te beseffen dat wanneer het niet zo gaat zoals het moet, het maar moet zoals het gaat, werklust en inzet van iedereen brachten de broodnodige punten maar we zijn er nog niet….
Dat Renswoude ook het hele seizoen al achter de feiten aan loopt is opmerkelijk, de nummer twee van vorig jaar is geen schim meer van het team wat toen floreerde terwijl de spelersgroep vrijwel intact is gebleven, een tussentijdse trainerswissel en het weer van stal halen van mister Renswoude Henk van Essen heeft even tot een opleving geleid vlak na de winterstop, waar SVL in de eerste wedstrijd dan weer het slachtoffer van werd, maar het team is zichzelf niet meer en straalt geen zelfvertrouwen meer uit.
SVL kent natuurlijk af en toe hetzelfde probleem en dus werd dit een zogenaamd 6 punten potje waarbij voor de TS van SVL het resultaat heilig was.
De basis elf bestond uit: Dekker – Kwak – de Brons – Leeuwendal – Fechter – Bos – Tokhi – Mo Hammouchi – Yildiz – Knippenberg en Potocco met op de bank van der Valk - Achraf Hammouchi – Kooistra – Ibrahim en van Beveren.
Direct na het eerste fluitsignaal van de jonge maar prima scheidsrechter Oosterkamp, bij SVL geassisteerd door de welbekende A. (Appie) Moussouli die je zoals bekend wel om een boodschap kan sturen, leken beide ploegen zich bewust van het belang van deze wedstrijd en duurde het niet lang tot de eerste dreigende situatie. De deze middag prima op dreef zijnde Martijn Dekker had enig kunst- en vliegwerk nodig in de 6” om de sterke Henk van Essen van scoren af te houden maar de antwoorden van SVL lieten niet lang op zich wachten, een schot over van Tim Fechter en een pegel voorlangs van Marthijn Knippenberg waren voorbodes en de 1 – 0 in de 25” was een logisch gevolg, alhoewel Willem Jelle Bos met enig fortuin in balbezit kwam bleef hij oog houden voor de deze middag sterke Youssof Tokhi, zijn inzet liet Jacco van Ginkel kansloos.
Amper 5 minuten later maakte de zelfde speler ook de 2 – 0 op zijn karakteristieke manier, in de drukte de bal aannemen, wegdraaien en uithalen, hoe simpel kan het soms zijn...
Nadat een buitenspel goal van wie anders dan Henk van Essen terecht werd afgekeurd werd de thee opgezocht. Na de thee begon Renswoude met de moed der wanhoop meer met druk naar voren te voetballen maar groeide de verdediging van SVL tot grote hoogte aan de hand van Dekker met in zijn kielzog Knippenberg, de Brons, Leeuwendal en Kwak met daarvoor de prima op dreef zijnde Roberto Potocco en Tim Fechter.
Na een klein kwartier in het tweede bedrijf bracht de TS de eerste wissels met Nick van der Valk voor de aangeslagen Willem Jelle Bos en Tarik Ibrahim voor Adesch Kwak, dat Ibrahim al na een minuut een domme gele kaart pakte had meer te maken met familieomstandigheden maar dit terzijde. De invalbeurten voor “Valkie” en genoemde Ibrahim verliepen prima.
Dat SVL naarstig op zoek ging naar de definitieve K.O. mag duidelijk zijn maar het bleef ook defensief oppassen en scherp blijven, de TS bracht in de 79” als extra slot op de deur nog Andy van Beveren , na ¾ jaar blessureleed, voor Salih Yildiz. Met kansen tussen de 80” en 89” voor Hammouchi, Tokhi en Ibrahim leek de bijl te vallen voor Renswoude maar het duurde echt tot de laatste minuut voor de K.O. werd uitgedeeld door aanvoerder Mo Hammouchi, deze middag bijzonder actief, op aangeven van Youssof Tokhi. (3-0)
De leidsman blies direct voor de laatste keer.
Resume: Een terechte overwinning voor een collectief sterk SVL en dat geeft weer even lucht m.b.t. de P/D plaatsen. Met de uitwedstrijden tegen ook weer directe concurrenten VSCO en Owios voor de boeg kan de ploeg zich veilig spelen maar dan is het weer een kwestie van alle hens aan dek, niemand uitgezonderd - wedstrijd voor wedstrijd en punt voor punt.
Wout de Jong
