Op misschien wel het mooiste voetbalpark van Nederland heeft SV Lelystad zichzelf in de voet geschoten, na wellicht de beste eerste vijf en veertig minuten van het seizoen werd totaal onverwacht met een 1-0 achterstand de thee opgezocht en terwijl iedereen zich opmaakte voor een tikkie links, tikkie rechts en KO voor tegenstander AGOVV bleef de ruststand ook de eindstand en liet de thuisploeg een gefrustreerd SVL richting polder vertrekken, een kort relaas over de lente, sprankelend voetbal, een keeper die alles pakt , door het ijs zakken en naar beneden kijken.
De TS veranderde weinig aan de winnende formatie van de week ervoor maar in de warming up moest “opa” Adesh Kwak alsnog afhaken en dus kwam de volgende startopstelling op papier: Dekker – Knippenberg – de Brons – Leeuwendal – Izijk – Fechter – Potocco – Tokhi – Hammouchi – Bos en Yildiz met op de bank van der Wielen – van der Valk – Kwak – Ibrahim en Leibbrand.
Na een prima ontvangst bij AGOVV met een hartelijk bestuur en een bijzondere gast-dame begon de wedstrijd onder leiding van de bekwame leidsman Nijenhuis geassisteerd door de niet minder bekwame assistenten Bolsenbroek en van der Does junior, dit keer onder bijna zomerse omstandigheden.
Na enkele plaagstoten van de gastheren trokken deze zich massaal terug voor de eigen pot en lieten, min of meer gedwongen, het spel over aan SVL en de ploeg deed dat met verve.
Het complete elftal, niemand uitgezonderd liet zich lange tijd in het eerste bedrijf van haar allerbeste kans zien met veel inzet, passie en technische hoogstandjes werd het een spervuur aan aanvallen richting de vijand. Of het nu van een rush door Fechter, Leeuwendal, Knippenberg, Izijk of gewoon Yildiz kwam, de verdedigers van AGOVV moeten er bijkans tureluurs van zijn geworden, het kwam van links, rechts, door de midden of door de lucht. Eén man leek vanaf minuut 1 minder onder de indruk, sluitpost Mike Koldenhof, de jongeman met de uitstraling van Frans de Munck en normaliter de derde doelman, groeide uit tot een onneembare vesting wat SVL ook probeerde.
Met af en toe kunst- en vliegwerk maar ook uiterst geconcentreerd gooide hij zich in elke baan van het schot en wonderbaarlijke reddingen op schoten van Mo Hammouchi en Daimy Leeuwendal maakten hem sterker en sterker en anders was er nog twee keer de hulp van het ijzerwerk.
SVL bleef beuken op de vesting en het enige wat de thuisploeg er tegenover kon stellen was heel af en toe een lange bal van achter uit op de ervaren Yuri Brentjes of de snelle Lars Hoekman maar het had wel succes.
In de 31” werd een lange bal SVL naar later bleek fataal, een bal achter de verdediging deed de nu ook weer goede Cliff de Brons naar de noodrem grijpen, bestraft met geel, op een meter of achttien recht voor het doel, de vrije trap werd goed gestopt door Martijn Dekker maar de afvallende bal was voor Lars Hoekman, zijn lange trap richting tweede paal plofte binnen (1-0)
SVL leek kort van slag maar opnieuw werden de voorwaartse stellingen betrokken en was het wachten op de gelijkmaker maar… heel langzaam kwam ook het spook van ontbrekende efficiency weer boven drijven, een manco van de ploeg zoals wel vaker is gebleken.
Wat er in de thee heeft gezeten zullen we nooit weten maar terwijl vriend en vijand het er over eens waren dat SVL de stand nog wel om zou draaien zakte de ploeg gezamenlijk door het ijs, het spel verkrampte na een minuut of tien in de tweede helft en de wedstrijd werd verloren tussen de 52 en 59” na snelle gele kaarten voor Willem Jelle Bos, niet in de wedstrijd naar eigen zeggen, en Roberto Potocco en het uitvallen van aanvoerder Mo Hammouchi, aangeslagen na een charge in de eerste helft. Fouten van de deels onervaren en jonge eenheid hielpen AGOVV steviger in het zadel en ook schroomde de ploeg uit Apeldoorn er niet voor om menige bal het stadion uit te jagen, alles voor het resultaat.
Ook de wissels Tarik Ibrahim voor Mo Hammouchi, Jeroen van der Wielen voor Jarredson Izijk en Nick van der Valk voor een duidelijk gefrustreerde Roberto Potocco, die dankzij onmiddellijk ingrijpen van de TS en een coulante leidsman blij mocht zijn dat hij er niet af werd gestuurd, konden geen verschil of aansluitingstreffer maken. De wedstrijd zakte in de loop van de tweede helft naar een bedenkelijk niveau.
Resume: Een 45 minuten lang uitstekend SVL schoot zichzelf in eigen voet m.b.t. de derde periode en stand in 2G, met 22 punten op plaats negen, er moet weer naar beneden worden gekeken nu de nummers 6 t.e.m. 12 binnen 6 punten bewegen met in het achterhoofd dat alleen nummer veertien rechtstreeks degradeert en nummer 12 en 13 worden gedoemd tot het spelen van P/D wedstrijden.
Volgende week om 14.30 uur thuis op het Langezand tegen nummer 7 Lunteren maar weer eens kijken, wedstrijd voor wedstrijd, punt voor punt.
Wout de Jong.
