Wanneer je na een wedstrijd door de tegenstander bijna “dood” wordt gegooid met complimenten en wanneer dezelfde tegenstander met een glimlach van oor tot oor moet constateren dat de punten gestolen zijn dan weet je dat er iets mis is gegaan.
Een bij vlagen superieur SV Lelystad leek bij tijd en wijle geen kind te hebben aan koploper Veensche Boys maar stond na 90 minuten wel met lege handen , een beknopt verslag over spelen met 9,5 man, een niet gegeven rode kaart, 2 kansen – 2 treffers, te weinig rendement en “het seizoen begint komende dinsdag”…….
De vijver waaruit gevist moet worden door de TS begint langzaam maar zeker op te drogen door enerzijds blessureleed maar ook door naar de juiste vorm zoekende en dolende spelers. Dat het duo Yargan / Beerman zelfs wordt veroordeeld tot het opstellen van spelers die al langere tijd uit vorm zijn of niet datgene brengen waartoe men werkelijk in staat is, toont de kwetsbaarheid van het vlaggenschip maar het is gelukkig niet alleen maar kommer en kwel. Prettige constateringen zijn dat met name de youngsters binnen het team wekelijks laten zien hoe het moet en zelfs nu al voorop gaan in de strijd ( de Brons, Bos, Knippenberg), tel daarbij de niet achterblijvende ervaren rotten (Kwak, Leibbrand, Fechter, Williams) maar er moet ook gezegd worden dat afgelopen zaterdag met name het kwartet Hammouchi, Izijk, Yildiz en Tokhi te weinig bracht en zeker niet volwaardig mee telden, pijnlijk maar het is hoe het is. Op de bank van der Wielen, Potocco, Martijn Bos en Jort Jaap Kooistra.
Als iedereen thuis had gegeven dan was de kans groot geweest dat Veensche Boys de koppositie had moeten prijsgeven, buiten de eerste vijf minuten kon de thuisploeg geen moment de hoge positie op de ranglijst waar maken en moest het lijdzaam toe zien hoe SVL het heft in handen nam maar… dat ging steeds goed tot de rand zestien waarna niemand meer wist hoe het moest, einzelgänger Izijk bedacht oplossingen die niemand begreep en andere pogingen eindigden in schoonheid of misère , een vlammend schot werd nooit gelost…..
In de 28” sloeg onverwacht en totaal onnodig even de vlam in de pan, een schandalige overtreding, of zeg maar aanslag, van de lompe verdediger Edwin van der Molen van de thuisploeg op spits en gangmaker Willem Jelle Bos was rijp voor dieprood maar leidsman Beekman deed het slechts af met geel, een pijnlijke vergissing van de verder goed leidende scheidsrechter. Bos, wiens naam snel bekend is geworden bij de verdedigers in 2G mede door de kleur van zijn haardos, kon met horten en stoten gelukkig verder en zijn wraak liet niet lang op zich wachten.
Maar eerst nam de thuisploeg in de 42” volledig onverwacht en totaal vanuit het niets een voorsprong, een “geef hem maar een peer naar voren richting strafschopgebied bal” kwam pardoes op de pantoffel van de sterke Danny Brouwer van de thuisploeg en zijn wonderbaarlijke uithaal sloeg in als een granaat (1-0). Na deze tegenvaller, en dat is opmerkelijk, bogen enkele ervaren spelers alweer het hoofd, maar gelukkig wilden de anderen van geen wijken weten en bleven erin geloven.
Amper drie minuten later was er de wraak van Willem Jelle Bos, die een bal ontving op de rand zestien met opnieuw van der Molen in zijn buurt, laatstgenoemde durfde niet weer in te grijpen en het antwoord van de rossige spits was daar, keeper Kroon mocht vissen (1-1).
Na de thee ging SVL vol overtuiging door en in de 56” leek de voorsprong in de maak, een prima aanval, eindelijk een keer over de schijven Hammouchi - Izijk kwam voor de voeten van Bos maar zijn niet vol geraakte bal ging via de lat over.
De eerste wissels werden aan beide kanten gebracht en met name het inbrengen bij de thuisploeg van de ervaren Dingsdag bracht rust in de gelederen en hij groeide in korte tijd uit tot de kartrekker samen met de prachtige stylist Bas van de Grootevheen en back te Vethuis.
Ook talent van der Woude werd ingebracht en hij werd belangrijk. Laatstgenoemde bracht in de 71” de bal bij Brouwer en die wist bij de tweede paal de levensgevaarlijke topscoorder van 2G (21 stuks) Yannick Bouw te vinden, zijn kopbal liet geen twijfel (2-1)
SVL was nog niet verslagen en bleef zoeken naar de aansluiting maar opnieuw moest geconstateerd worden dat het goed ging tot de rand zestien en daar stokte het weer. Een vlammend schot werd weer niet gelost…… en dus viel opnieuw het doek.
Resume: Misschien wordt het tijd voor de kapper en moeten we de haren laten verven in feloranje of vurig rood dan zetten we in ieder geval de tegenstanders op het verkeerde been en wellicht geeft het extra vuur aan degene waarbij het vlammetje nog maar amper brandt.
Zoals een wijsgeer afgelopen zaterdag sprak begint het seizoen komende dinsdag opnieuw met de derde periode en lijfsbehoud. Alles is nog mogelijk en het spel geeft moed maar dan moet iedereen er wel van overtuigd zijn, laat de “grote” spelers nu eindelijk en permanent op staan….
Het ontvangen van complimenten over het technische surplus en het “mooie” voetbal is leuk maar geeft geen garantie op punten en die blijven nodig, dus nog steeds is het credo: wedstrijd voor wedstrijd en punt voor punt.
Komende zaterdag in de thuiswedstrijd tegen ESA maar weer eens zien of iedereen de boodschap heeft begrepen…..
Wout de Jong.
