Dat het voor de TS niet altijd meevalt om tot de juiste keuze te komen is bekend maar wanneer de wedstrijdbespreking heeft plaatsgevonden en de basis bekend is gemaakt , is het een hard gelag wanneer twee basisspelers in de warming-up alsnog moeten afhaken, in dit geval Adesh Kwak (grieperig) en Roberto Potocco (kuit), de vervangers a la minute waren Tarik Ibrahim en Salih Yildiz en beide deden dat niet onverdienstelijk, misschien heeft het zo moeten zijn.

De basis Leibbrand, Knippenberg, Williams, de Brons, Izijk, Fechter, Tokhi, Yildiz, Ibrahim, Hammouchi en Bos werd door de TS in 4-4-2 opstelling de kunststof wei in gestuurd en startte derhalve behoudend, op de bank namen Dekker, van der Wielen en de teruggekeerde Leeuwendal plaats.

Door de uitvallers op het laatste moment moest er wel wat gehusseld worden en “verdween” Izijk naar de zeker door hem zelf verfoeilijk gevonden backpositie en dat liet hij even in woord, gebaar en inzet merken maar naarmate de wedstrijd vorderde groeide hij toch in zijn rol en werden met name de aanvallende aspiraties van hem,  collega Marthijn Knippenberg en de af en toe ietwat druistige Tarik Ibrahim de verdediging van VVOP teveel. Laatstgenoemde beschikt ook over een fabelachtige techniek maar de voortzetting of keuze om te schieten is nog niet altijd even gelukkig. De naar het middenveld verkaste Youssof Tokhi groeide ook in zijn rol en hij leek zich daar te voelen als een vis in het bekende water.

Waar de TS van te voren al voor vreesde kwam uit en werd met name door de thuisploeg het speelveld uiterst klein gehouden en daardoor vorderde de wedstrijd te gestaag. Pas in de 10” was er een eerste schotje van de thuisploeg en kwamen er ook kleine kansjes voor SVL wat langzaam maar zeker het heft in handen nam.  Een weergaloze actie van Tokhi, langs vier man, kon net niet afgerond worden en een prima bal van Ibrahim op de Brons werd uitstekend gekeerd door de goalie. Tokhi leek de 0-1 binnen te tikken in de 44” maar de 1-0 voor de thuisploeg viel in de 45”  uit het niets, een te gemakkelijk gegeven vrije trap iets over rand zestien werd prima binnen geschoten door Nick Hoogebeen, doelman Leibbrand was kansloos.  Het was ook het enige wapenfeit van de thuisploeg.

Vlak na rust leek de 2-0 te vallen maar de bal ging naast en brak er een fase aan van kansen over en weer, de laatste kans voor VVOP viel in de 60” maar de frêle Degama mistte. Hierna leek VVOP er volledig doorheen te zitten en leek rijp voor de sloop zoals men zegt.

In de 61” was de kans op 1-1 voor Willem Jelle Bos maar de “inpisser” ging naast, na een gele prent voor Tohki in de 63” liet de ontketende Marthijn Knippenberg zien hoe het moest, in de combinatie met Bos kreeg hij de bal terug en vrij voor de keeper faalde hij niet (1-1), amper twee minuten later had Tarik Ibrahim de kans op de voorsprong maar ook hij mistte.

Achtereenvolgens Hammouchi (71”) en Tokhi (73”) kwamen ook niet tot scoren en bleef het oppassen voor de wel heel spaarzame tegenaanvallen.

Ondanks nog enkele andere hele of halve kansen voor SVL wilde de bal er niet in en stond ook de keeper zijn mannetje.

Het laatste fluitsignaal kwam voor de thuisploeg als een bevrijding uit zware belegering.

Resume: De laatste drie wedstrijden werden door SVL niet verloren maar het is zeker nog geen hoogzomer, wel lijkt de ploeg langzaam maar zeker te groeien in de 4-4-2 opstelling en kan er, zoals nu in de tweede helft, altijd nog geschakeld worden naar 4-3-3 of 3-4-3.

De komende twee wedstrijden, uit naar OWIOS en uit naar koploper Veensche Boys, zijn opnieuw echte uitdagingen waar zeker punten vallen te verdienen.

Eerst maar even afwachten of Koning Winter geen roet in het eten gooit…., de ijspluimen gaan deze keer naar Knippenberg, Tokhi, Ibrahim en Williams.

Wout de Jong