Dat doelman Milan Leibbrand na afloop van de enerverende strijd in en tegen Scherpenzeel in de kleedkamer met een staande ovatie werd ontvangen was niet meer dan terecht, de uitblinkende sluitpost wist soms miraculeus de nul te houden. Aan de hand van de ook uitblinkende aanvoerder Mo Hammouchi herrees SVL uit de as en niet toevallig door het toedoen van youngsters Jarredson Izijk en Lemuel de Graav werd het verschil aan het eind van de rit gemaakt, een licht gefrustreerd Scherpenzeel achterlatend.
De TS heeft geen gemakkelijke taak de laatste tijd en dat leidt soms tot bijna slapeloze nachten aldus intimi, bij het ontbreken van Fechter, Knippenberg, Leeuwendal en de nog lang niet herstelde van Beveren begon het hersengespin om tot een juiste samenstelling te komen al in de achterhoede maar….het ontbreken van de een is een kans voor de ander en dus werd het jonge duo Cliff de Brons en Barry Eringfeld in het centrum geposteerd met op de flanken “opa” Adesh Kwak en Roberto Potocco. De middenlinie bestond uit de beresterke Shaquile Williams, eerder genoemde Mo Hammouchi en de hardwerkende Youssof Tokhi, de voorhoede werd aangevangen met spits en handenbinder Dylano van den Anker, Salih Yildiz en dat andere krachtmens Jethro de Graav, met op de bank Lemuel de Graav, Jarredson Izijk, Nick van der Valk en Martijn Bos.
Direct na het eerste fluitsignaal van leidsman Beekman was het duidelijk dat de thuisploeg er geen (kunst-)gras over wilde laten groeien en bewoog de wedstrijd zich van box naar box met twee voetballende ploegen in een hoog tempo. Dat de thuisploeg ook fysiek de boventoon wilde voeren bleek ook alras met voorop in de strijd de licht irritante Robbert Vlaanderen en Michel de Kruif.
De eerste twintig minuten waren hoogst interessant met in de 12” een bijna eigen goal van de thuisploeg, in de 14” een terecht afgekeurd buitenspel doelpunt van de gastheren en in de 20” een situatie waarbij de scheidsrechter een gegeven strafschop herriep op aanwijs van onze standvastige assistent Jeffrey van der Does. Dat leidsman en assistent daarna niets goed meer konden doen bij het thuispubliek bleek ook duidelijk in woord en gebaar.
Dat Milan Leibbrand ook groeit in het seizoen en absoluut de nul wilde houden bleek uit een fantastische redding in de 16” en uit zijn formidabele uittrappen en voortzettingen, het gaf de verdedigers, waarvan Barry Eringfeld en Roberto Potocco onzeker begonnen maar zich prima herstelden, veel vertrouwen met uitblinkende rollen voor de ijzersterke Cliff de Brons en de man die altijd een zeven krijgt Adesh Kwak die gedurende de wedstrijd de snelle Nehkomi Veldt uit de wedstrijd speelde.
Het moet ook gezegd, wanneer de spitsen van runner-up Scherpenzeel het vizier iets scherper hadden afgesteld was de brilstand tot aan de thee niet blijven staan maar schoten van met name Veldt en de geblokte invaller Maas, die in de 31”de ook al zwaar gebouwde Charadi verving, vlogen over of naast. SVL kon daar in het eerste bedrijf nog te weinig tegenover stellen al was de wil er absoluut met voorop in de strijd Shaquile Williams en handenbinder Dylano van den Anker die af en toe zelfs drie verdedigers bezig hield…
Na de thee kantelde de wedstrijd langzaam maar zeker alhoewel Milan Leibbrand in de 47” nog uitgroeide tot Held van de Dag door het achteloos pareren van een tweetal schoten van een metertje of drie… grote klasse.
Na een kwartier in het tweede bedrijf bleek dat de snelle pot vooral bij de thuisploeg veel had gevergd en dat is eindelijk, zoals vorig seizoen bijna standaard, koren op de molen van onze jongens met als grote roerganger Mo Hammouchi, er kwam meer ruimte en in de 65” was er een eerste grote dreiging met drie 100% kansen voor achtereenvolgens Youssof Tokhi, Jethro de Graav en Salih Yildiz, dat de TS moest ingrijpen na het missen van deze kansen en met verse PK’s moest komen om de thuisploeg te ringeloren is een statement. Lemuel de Graav verving SalihYildiz en de sterke “sportschooljongen” Jarredson Izijk kwam voor Youssof Tokhi terwijl even later Nick van der Valk de letterlijk en figuurlijk moegestreden “mean machine” Shaquile Williams verving, het zou effect hebben.
Na een eerste volledig mislukte actie van Izijk kwam rond de 84” de rechterflank echt los met het tandem Hammouchi – Izijk, keer op keer werden verdedigers te kijk gezet en het wachten was op de verlossende treffer en die kwam er, in de 87”was de actie van de flank perfect en stond de frêle Lemuel de Graav aan het eind van de voorzet, zijn inzet was onhoudbaar, 0-1 en wat een ontlading.
Dat de kansen op 0-2 en 0-3 op dezelfde manier en binnen een aantal minuten niet werden verzilverd door opnieuw de Graav en van den Anker, laatstgenoemde met een vuurpijl waarvan de bal nu nog wordt gezocht, was jammer want nu werd het nog even billenknijpen met een tweetal vrije trappen van rond de zestien maar ook deze kansen werden door Milan Leibbrand c.s. over en naast gekeken. Dat de frustratie bij de thuisploeg nog even hoogtij vierde voelde good-old Adesh Kwak nog het meest in zijn knieholte na een niet geheel frisse actie van spits Maas maar it’s all-in the game.
Resume: Een collectief sterk SVL doet wat het moet doen, aansluiting houden maar een zwaluw maakt nog geen zomer, volgende week thuis tegen VSCO is het gewoon weer alle hens aan dek maar dat de TS en SVL supporters aangenaam verrast zijn staat buiten kijf, de vijver waaruit gevist kan worden blijkt gelukkig nog groot genoeg en wanneer nu ook nog de neuzen wedstrijd na wedstrijd in de juiste richting staan waarbij de spelers voor elkaar door het vuur willen gaan en elkaar de fouten kunnen vergeven kunnen er zomaar nog weleens mooie dingen gebeuren. Volgende week maar weer eens zien, wedstrijd voor wedstrijd en punt voor punt.
Wout de Jong
