Dat SV Lelystad’67 zich op dit ogenblik op dun ijs beweegt mag duidelijk zijn na opnieuw een verliespartij (2-1) tegen een zeker niet imponerend Lunteren. Dat de omstandigheden zwaar waren en een aantal vaste krachten op dit ogenblik door verschillende oorzaken niet inzetbaar zijn mag als licht excuus gelden maar het laat niet verlet dat op dit ogenblik het team in een vrije val is geraakt welke moeilijk lijkt te stoppen, met de reeks Scherpenzeel uit - VSCO thuis – VVOP uit en Horst thuis tot aan de winterstop is het alle hens aan dek en breken een aantal weken van Do or Die aan, TS en spelers moeten bij zichzelf ten rade gaan omdat daar de oplossing ligt, 11 voetballers maken nog geen team, patronen ontbreken en de koppies gaan letterlijk te veel en te snel naar beneden, tijd voor actie !!
Op voorhand is een wedstrijd tegen Lunteren een garantie voor strijd en spektakel met vaak een onvoorspelbare uitslag maar dit seizoen komt daar nog iets bij, beide teams bivakkeren in de onderste gelederen van 2G en hebben duidelijk moeite met het vinden van balans, voor beide teams dan ook zaak om punten te sprokkelen om niet echt in degradatiezorgen te komen.
De TS van SVL moest weer puzzelen door de afwezigheid van Tim Fechter, Youssef Tokhi en het vlak voor de wedstrijd door omstandigheden uitvallen van Jethro de Graav maar omdat het tweede elftal vrij was konden er in ieder geval voldoende spelers mee.
De basis werd gevormd door Leibbrand – Kwak – Leeuwendal – Knippenberg – Potocco – Besselink – Yildiz – Williams – Lemu de Graav – van den Anker en Hammouchi met op de bank de Brons , Bos, van der Wielen, Terstall, Eringfeld, Izijk en Jethro de Graav.
Onder leiding van leidsman Huis in’t Veld werd er rond de klok van half drie afgetrapt en werd het een strijd op het zompige veld tussen een krampachtig aanvallend SVL in 4-4-2 opstelling en een lange bal hanterend Lunteren. De eerste helft was nog niet onaardig van onze jongens, wel veel onnodig balverlies en spelers welke met het hoofd naar beneden elke keer maar weer die ene actie zoeken welke bijna altijd ook weer sterft in schoonheid maar als Mo Hammouchi de 100% kans via Lemu de Graav in de 8” wel had verzilverd of wanneer de goede keeper Nicky Groeneveld het krakende schot van Salih Yildiz niet had gepakt had het zomaar anders kunnen lopen. Nu werd het meer een strijd met veld, bal en tegenstander dan een echte wedstrijd. Lunteren liet zich gedurende de eerste helft ook niet onbetuigd en heeft nog altijd de “levensgevaarlijke” Jos van Roekel in huis, een echte sluipmoordenaar die alsmaar wacht op het juiste moment om toe te slaan, het zou later blijken….zijn eerste kans in de 22” ging nog net naast. In de 23” kwamen de onzen op voorsprong vanuit een vrije trap op een 20 meter recht voor het doel, Boyd Besselink krulde de bal perfect in de hoek (0-1), een kunstje wat hij in de 36” nog eens mocht proberen maar nu was Groeneveld winnaar.
SVL ontsnapte aan de gelijkmaker vlak voor rust, een ingekopte hoekschop werd door Daimy Leeuwendal van de lijn gehaald maar het was een voorteken…
Wat er in de thee heeft gezeten zullen we nooit weten maar na rust kon uw verslaggever geen enkele maar dan ook geen enkele goed lopende aanval noteren van SVL, integendeel. Na opnieuw knullig balverlies op het middenveld in de 59” wist aan het eind van de aanval eerder genoemde Jos van Roekel sluitpost Milan Leibbrand te verschalken (1-1). Dat elke hoge bal in de zestien zoals wel vaker ook voor lichte paniek zorgt bij SVL kwam ook nu weer kraakhelder aan de oppervlakte, in de 73 “ was een terugkopbal bij de tweede paal opnieuw voor schutter van Roekel. (2-1)
Verder viel er van onze kant weinig positiefs meer te melden en ging de wedstrijd als een nachtkaars uit.
Resume: Ondanks een redelijk spelende verdediging met uitblinker Marthijn Knippenberg, een middenveld met werkpaard Shaquile Williams voorop maar een bijna onmachtige aanval waar alleen Dylano van den Anker een plus verdiende was het zwaar beneden peil en moet het echt anders want anders kon de zware bewolking boven het Langezand wel eens dicht trekken en daar staat niemand op te wachten.
Maar….aan het einde van de tunnel schijnt altijd licht en dus is het een kwestie van herpakken, lijnen opnieuw of duidelijker uitzetten, de ruggen rechten, de koppen omhoog, afspraken nakomen en naar voren voetballen, het klinkt simpel maar dat is het in feite ook, de bal moet tussen de palen.
Wout de Jong
