Op de zaterdag dat Hierden historie schrijft door met een prima overwinning op Scherpenzeel de welverdiende titel binnen te halen, waarvoor alle gelukwensen, sloeg een experimenterend SVL opnieuw een flater door de punten te laten aan een dolgelukkig Blauw Geel’55 dat hiermee volop in de running blijft voor de rechtstreekse derde periodetitel dan wel via de vierde of misschien wel derde plaats in de eindrangschikking, een derde plaats die stevig in handen leek van SVL maar na de vierde nederlaag op rij toch ernstig begint te wankelen.
En toch was de TS niet geheel ontevreden en dat klinkt natuurlijk ongeloofwaardig maar voor een nadere uitleg moeten we in de diepere ziel van de TS duiken en ons vervoegen in de spelonken van de vereniging, daar waar het allemaal wordt “uitgedokterd”.
De TS heeft zich voorgenomen om de laatste wedstrijden in de competitie, waar de periodetitel binnen is en eigenlijk niets meer kan worden gewonnen buiten zelfvertrouwen van de spelers, onderling vertrouwen bij het team en…niet onbelangrijk vertrouwen bij de supporters dat het toch nog allemaal goed kan komen, te benaderen als oefenwedstrijden, als wedstrijden waarin verschillende tactische spelvormen worden geprobeerd om op die manier beter beslagen ten ijs te komen in de ongetwijfeld zinderende nacompetitie…en daarom werd de wedstrijd tegen Blauw Geel gestart vanuit de defensieve houding, inzakken en compact verdedigen was het parool, een zeker niet gebruikelijke speelwijze, eigenlijk SVL totaal vreemd.
De TS koos in al haar wijsheid, deels gedwongen door de afwezigheid van aanvoerder Nick Ham (ziek) en Roberto Potocco (geschorst) voor de volgende startopstelling: Leibbrand – Kwak – Chendly Richards – Degraav – Leeuwendal – Tijdens – Tokhi – van der Wielen – El Aakel – Mo Hammouchi en… na 14 maanden blessureleed Barry van de Winkel, de rustige, bijna stoïcijnse centrale verdediger, de man van het natuurlijk leiderschap en het moet gezegd: zijn optreden van 67 minuten was een verademing in de kwakkelende defensie mede door de langdurige afwezigheid van rots in de branding Andy van Beveren maar diens arm breuk hersteld ook zeer voorspoedig, het is dus niet allemaal kommer en kwel en gloort er weer hoop aan het einde van de donkere tunnel waarin de rood-witten zich bevinden.
Met op de bank: Romijn – Bronts – Achraf Hammouchi – van den Anker en Shaquile Williams blijft de selectie nog breed en divers.
Over de eerste helft kunnen we kort zijn, er openbaarde zich onder leiding van de onopvallende leidsman Bakker een wedstrijd waarbij de ene ploeg dus inzakte en afwachtte terwijl de andere van tevoren zou tekenen voor een punt, volgens insiders had Blauw Geel in de historie nog nooit in Lelystad gewonnen, weinig verheffend dus.
Buiten enkele schoten, eerlijk verdeeld over beide kampen, waren de gele kaart voor Jeroen van der Wielen en een drietal kansen voor Joshua Tijdens (29”), Jethro Degraav (39”) en Youssof Tokhi (40”) de enige wapenfeiten in een bloedeloze eerste helft maar….de TS was tevreden met de uitvoering van de taken zoals afgesproken. Dat de harde kern van supporters andere conclusies trok mag duidelijk zijn.
De tweede helft wierp een iets ander licht omdat beide ploegen wat uit de schulp kropen met gelijk een prima kans voor bomber van der Wielen in de 46” en in de 55” was het raak voor de schutter van het tweede elftal, zei het met hulp van goalie Daan Rijsemus. (1-0)
Met het inbrengen van Dylano van den Anker voor Jethro Degraav werd getracht de definitieve KO uit te delen aan de gasten, helaas zonder resultaat.
Vanaf dat moment moest Blauw Geel wel en ook zij hadden enig fortuin nodig bij de gelijkmaker in de 61”, via via klutste de bal achter goalie Milan Leibbrand (1-1), het doelpunt kwam op het conto van Frank van de Wagen.
Na de wissel Anthony Romijn voor de moegestreden Barry van de Winkel raakte het SVL vehikel defensief weer enigszins het spoor bijster en roken de gasten het onverwachte bloed, in de 85” wist de ijzig kalm blijvende Aziz Ballouk nogmaals het net te bollen (1-2)
Blauw Geel terecht dolblij en bij de thuisploeg vertrok de morrende achterban weer licht gefrustreerd richting huis of kantine.
Resume: Dit experiment kende alleen tevredenheid over de uitvoering maar zeker niet over het resultaat, het kan nog vreemd gaan in 2G.
De top drie Hierden, Renswoude en SVL zijn min of meer klaar en dat kan nog tot verrassende uitslagen leiden terwijl een viertal ploegen nog keihard moeten knokken voor lijfsbehoud, Dieren, Vios Vaassen, VRC en AGOVV maar ook Unicum en Lunteren zijn nog niet veilig.
SVL mag het in de laatste drie wedstrijden nog opnemen tegen achtereenvolgens Vios Vaassen (uit) Dieren (thuis) en Unicum (uit), drie ploegen welke de punten tot op dit ogenblik nog keihard nodig hebben…..
We zullen af moeten wachten wat het tactisch plan van de TS wordt voor de komende wedstrijden maar dat SVL nog punten nodig heeft om op plaats drie te blijven staat buiten kijf, de eindrangschikking bepaald tenslotte ook de indeling voor de nacompetitie (zie bijgaand schema)
Wout de Jong.
