De clash tussen de nummers 2 en 3 uit 2G werd een klinkende overwinning voor de thuisploeg die na de zege een intern feestje vierde omdat in de clubhistorie nog nooit een puntentotaal van 39 was behaald in de tweede klasse. Echter, het had ook zomaar andersom kunnen zijn want na een 3-0 voorsprong in 12 minuten voor Henk van Essen c.s. lukte het SVL om zich te herpakken op een manier die menig toeschouwer versteld deed staan, de achtervolging werd ingezet na het uitvallen van Andy van Beveren met een gebroken pols in de 23” en voor hem kwam “turbo” Dylano van den Anker, de gedrongen power-boy maakte iets wakker in de ploeg en nog voor de thee stond door treffers van Degraav, Tijdens en diezelfde van den Anker de 3-3 op het scorebord, uw reporter kwam ogen, oren en inkt tekort…..
Het gegeven voor de wedstrijd was duidelijk, beide ploegen zouden niks opschieten met een gelijkspel omdat anders de achterstand op fiere koploper Hierden te groot zou worden voor een rechtstreekse titel, aanvallen was dus het parool van beide trainers en dat zou leiden tot een heerlijke pot onder leiding van de goede scheidsrechter Heusschen.
De TS van SVL, enigszins met een gedwongen opstelling in verband met een enkele blessure, schorsing en disciplinaire maatregel koos voor een aanvallend concept met de basis Leibbrand – Momen – van Beveren – Ham – Degraav – Leeuwendal – Tijdens – de Hammouchi Brothers - El Aakel en Romijn met op de bank Kwak, Tokhi, Chendel Richards en Dylano van den Anker terwijl vanuit het 2e elftal, zeer verdienstelijk gelijk gespeeld tegen koploper NSC 2 en daardoor nog niet geheel kansloos voor een ereprijs, Noddie Bronts en Jeroen van der Wielen aansloten.
Het Begin: De fluit van het startsignaal was nog warm of de 1-0 lag al achter Milan Leibbrand, het leek een ingestudeerde eerste aanval van de thuisploeg over de schijven en naar later zou blijken plaaggeesten Lajos Scholtens, Jorino Kleijn en Henk van Essen, laatstgenoemde wist er wel raad mee na 30 seconden !!!
De Renswoude-storm ging na deze meevaller geenszins liggen en de rode tornado bleef beuken op de rammelende SVL defensie, een snoeiharde vrije trap in de 9” van Gerard Diepenveen werd nog wel gekeerd door sluitpost Leibbrand maar in de rebound was de jonge Ralph Boom er als de kippen bij om de 2-0 binnen te koppen en het leed was nog niet geleden, amper 3 minuten later mocht Leibbrand opnieuw naar het net na een vloeiende aanval, dit keer was Robert van Hoeflaken de duivel uit het doosje (3-0)
De wederopstanding: Niemand gaf nog een stuiver voor de SVL kansen maar de tot op dat moment eenzijdige pot kreeg een verrassende wending. Terwijl de eerste serieuze SVL aanval er pas was na 18” was er in de 23” het noodlot voor rots in de branding Andy van Beveren, in een duel om de bal kwam hij ten val en zijn directe tegenstander viel op zijn arm, gevolg een gebroken pols en waarschijnlijk einde seizoen voor de lange verdediger, Dylano van den Anker werd gebracht….
Vanuit het niets waren de rollen ineens omgedraaid en na prima doorzetten van Anthony Romijn in de 26” bracht laatstgenoemde de bal perfect voor, het hoofd van Jethro Degraav deed de rest en er gloorde weer een beetje hoop (3-1). Daarna begon eventjes de Dylano-show, in een weergaloze actie zoals alleen hij dat kan passeerde hij in de 29” een drietal verdedigers en ook Jacco van Ginkel was kansloos (3-2), zou het dan toch…..
SVL kreeg langzaam maar zeker weer geloof in eigen kunnen en Renswoude moest terug, Joshua Tijdens bracht in de 43” de 3-3 op het bord door vanuit een onmogelijke hoek sluitpost van Ginkel te passeren, hoe?, geen idee.. De thee kwam voor de thuisploeg precies op tijd.
De tweede helft: Hoewel het duel na de thee voor vijf minuten van beide kanten onrustig was ging het rond de 50” weer helemaal los, reddingen met kunst en vliegwerk in de Renswoude defensie in de 51 en 52” , een redding van Leibbrand in de 53” en een bal van de lijn door Paul Daalmeyer van de thuisploeg in de 54” hielden het duel bijzonder levendig en de toeschouwers wakker en toch had SVL in dit belangrijke kwartier het verschil moeten maken, kansen genoeg.
De TS van SVL zag ook genoeg kansen en bracht als extra troef Youssof Tokhi voor Achraf Hammouchi in een alles of niets poging om het verschil af te dwingen, dat de drang naar voren ook risico’s met zich mee bracht mag duidelijk zijn.
De genadeklap viel dan ook aan de andere kant waar de bijzonder balvaste Henk van Essen en de bijna ongrijpbare Jorino Kleijn genoten van de ontstane ruimte, het duo speelde het spel bijzonder slim en laatstgenoemde bekroonde zijn prima spel met de 4-3.
Ook nu rechtte SVL nogmaals de rug en de druk op de Renswoude defensie nam weer immense vormen aan maar de kansen waren niet besteed aan de voorwaartsen, door risicovolle ingrepen en twee gele kaarten bleef de thuisploeg overeind, in de 87” deelde wie anders dan Henk van Essen persoonlijk de K.O. uit. (5-3)
Resume: Een voor de neutrale toeschouwer heerlijke pot met twee aanvallend ingestelde ploegen die beiden waarmaakten dat hun hoge positie op de ranglijst niet op toeval berust.
SVL kan door de achtste winst op rij van koploper Hierden en de nu acht punten achterstand de titel vergeten en dat is zoals het is, dat iedereen, spelers en supporters de realiteit verwerkt op zijn eigen manier hoort er bij maar het is nu een zaak om met zijn allen toe te werken naar het toetje wat er sowieso is, de nacompetitie. De missie om te promoveren is nog levend maar gaat vanaf nu via een ander pad.
Sterk zijn, sterk blijven en af en toe wat slimmer zijn is misschien een goede raad, we gaan het zien….
Wout de Jong.
