De TS van SVL, beschikkend over een complete en fitte selectie, had in de aanloop naar deze kraker nog alle vertrouwen in de basis van de laatste weken en zag geen reden tot het aanbrengen van wijzigingen ondanks dat het de laatste wedstrijden wat stroever loopt en er af en toe wat zand tussen de raderen loopt. De startende elf: Leibbrand – van Beveren- Chendley Richards-Ham – Leeuwendal-Tijdens- Tokhi – El Aakel-Mo Hammouchi-Romijn en Potocco moesten in staat zijn om dit varkentje te wassen met op de bank Kwak-Mohamed-Achraf Hammouchi- Bronts en, licht verrassend, Miquel Welles, de snelle flankspeler die sneller dan gedacht terugkeert in de frontlinie.

Het begin van de pot, onder leiding van scheidsrechter Maneschijn, was hoopvol voor de Lelystadse aanhangers waaronder de Zonnebril-clan en het Badmuts-trio.  De wedstrijd was amper 30 tellen onderweg toen een sterke kopbal van aanvoerder Nick Ham door een uitblinkende en later tot Man of the Match gekroonde Nick Grootkarzijn in een katachtige reflex over de lat werd getikt want anders……..maar dat zullen we nooit weten.

Nu bleef SVL naarstig zoeken naar de openingstreffer maar stond het vizier niet scherp genoeg bij de voorwaartsen.

Na een kwartier, waarin Hierden weinig in de melk had te brokkelen, ging de thuisploeg uit een ander vaatje tappen waarbij met name de heren Jansen, Spoelstra en Boonen zich lieten gelden door af en toe de rand van het toelaatbare te zoeken en er soms zelfs over te gaan maar het had effect, Hierden kroop uit de angstige schulp en kreeg meer grip op de partij die lange tijd meer spannend was dan goed.

De laatste vijf minuten voor en de eerste vijf minuten na de thee werden licht desastreus voor SVL, eerst was er het uitvallen van de aangeslagen Yousef Tokhi, het eerste balcontact van zijn vervanger Miquel Welles werd, exemplarisch voor deze wedstrijd, ook gelijk in de kiem gesmoord, ten koste van geel, door eerder genoemde Jansen en vlak voor de thee ging goalie Milan Leibbrand opzichtig in de fout door een bal pardoes in te leveren bij handenbinder Ali Akachar, zijn actie en dito voorzet was er eentje om in te lijsten, “opa” Ali El Haddadi zei dank u wel en knikte beheerst raak (1-0)

Amper bekomen van de thee ging SVL opnieuw in de fout door slecht uitverdedigen, plaaggeest Stefan Jansen pikte de bal op en zijn kogel van een metertje of twintig sloeg in als een bom in de uiterste bovenhoek, 2-0 en Hierden zat op rozen.

De uitgedeelde mokerslag kwam SVL nooit weer te boven en wanneer Leibbrand in de 55 “ ook niet een katachtige reactie in huis had gehad was het definitief voortijdig over en uit geweest. 

Ondanks ingrijpen van de TS en met alle goede wil van de wereld krampachtig proberen van een aantal spelers was het pleit beslecht en in de 78” werd de knock-out uitgedeeld door de sterke Ali Akachar, samen met de “oude” Haddadi, Ouanis Akachar en de ook uitblinkende aanvoerder Brian Klaassen een deze middag bijna ongrijpbaar kwartet vormend (3-0).

Resume: Een collectief ijzersterk Hierden had kind noch kraai aan een SVL waarbij teveel spelers niet thuis gaven of moeite hadden met de spanning. Ondanks de niet aflatende inzet van een aantal spelers - Potocco, Ham, Richards – kon SVL de hoge positie op de ranglijst geen moment waar maken en zal er deze week nog veel na gesproken moeten worden om de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen, 5 punten achterstand op Hierden en ook gepasseerd door Renswoude kan de droom op een kampioenschap voorlopig in de ijskast. Volgende week wacht een thuiswedstrijd tegen VVOP en staat ook Renswoude – Hierden op het programma, de druk is eerst van de ketel en misschien is dat wel goed, wonden likken, herpakken en er volgende week weer staan, het is hoe het is……

Wout de Jong