Wie zijn eigen meester kan zijn, moet niet afhankelijk zijn van een ander oftewel wat heeft de hoofdmacht van SVL zichzelf te kort gedaan in de uitwedstrijd tegen AGOVV, de prachtige club uit Apeldoorn met een zeer rijke historie en een van de mooiste sportparken van het land met een super gerenoveerde houten tribune, door slechts met 0-1 te winnen en een handvol 100 % kansen op zeep te helpen waardoor een toevallige kluts bal van de verder totaal onmachtige tegenstander je punten kan kosten.
Het was natuurlijk een roerig weekje voor alles en iedereen die SVL een warm hart toedraagt maar de gelederen lijken net op tijd gesloten waardoor TS en spelers zich weer konden concentreren op datgene wat men het liefste doet, gewoon lekker voetballen en proberen mee te blijven doen in de tweede klasse G, mee doen om de prijzen welteverstaan.
De TS toog met een selectie naar Apeldoorn met een gemiddelde leeftijd van exact 21 jaar bestaande uit de basis elf: Milan Leibbrand, Barry Eringfeld, Andy van Beveren, Chendley Richards, ruim de oudste, aanvoerder Nick Ham (28), Jethro Degraav, Daimy Leeuwendal, Joshua Tijdens, Youssof Tohki, Mo Hammouchi en Roberto Potocco en de op de bank startende Dylano van den Anker, Nick van der Valk, Nossayer El Aakel, Marthijn Knippenberg en Noddie Bronts.
De start van de wedstrijd, onder leiding van de correcte Klein Ganseij , liet van beide kanten een slap en slordig begin zien met veel foute passes over en weer en als meest opvallend moment de lompe overtreding op Youssof Tohki van de man die blijkbaar elke week wil laten zien dat hij amechtig probeert de baas te zijn op het groene laken, de man die elke keer het wedstrijdverslag haalt van de tegenstander door zijn manier van ingrijpen en de man die zich verslikt in zijn eigen schijnbeweging, aanvoerder Niels van Geerenstein.
Na een minuut of tien kwam SVL iets beter in het spel zonder tot echte hoogstandjes te komen maar de dreiging voor het doel van de thuisclub nam met de minuut toe en na een goede voorzet bij de tweede paal van Jethro Degraav op Joshua Tijdens die hoog opspringend op de lat kopte was er in de rebound ineens Andy van Beveren, de plichtsgetrouwe centrumverdediger, hij gaf het beslissende knikje voor de 0-1.
Wie dacht dat hierna de wedstrijd zou losbranden kwam bedrogen uit, enerzijds door het af en toe slordige spel van SVL en anderzijds door de totaal onmachtige tegenstander en toen ook nog het enige Apeldoorns lichtpuntje, de lichtvoetige Miquel Angel Suarez-Escalanta, het strijdtoneel geblesseerd moest verlaten, was het helemaal gedaan met de thuisspelende koopman.
Maar goed, een wedstrijdverslag is een wedstrijdverslag en dus moet er geschreven worden maar dat kan in dit geval in een paar woorden, na de rust varieerde van de wedstrijd van redelijk tot af en toe tenenkrommend met levensgrote kansen voor Melvin Ireeuw van de thuisploeg (redding Leibbrand), Youssof Tohki (over, naast en vergeten af te leggen) en de voor Jethro Degraav ingevallen Nossayr El Aakel (naast terwijl op de training dergelijke kansen bijkans door het net gaan).
Gedurende de tweede helft ging de ploeg steeds meer op twee gedachten hinken, punten koesteren terwijl het doelsaldo en een veilige voorsprong werden “vergeten”. De TS bracht nog Nick van der Valk voor de moegestreden en onverzettelijke Roberto Potocco en de getergde Dylano “Turbo” van den Anker voor Mo Hammouchi die tot nu toe nog niet echt de topvorm heeft welke hem vorig seizoen tot een ongrijpbaar fenomeen maakte.
Ok, het kan niet altijd top zijn, en met 7 uit 4 blijft de ploeg in achtervolging op de ploegen welke de topposities in deze nog prille competitie bezetten: VVOP en Lunteren, en dat zijn toevallig ook de tegenstanders in de volgende confrontaties met op 1 oktober Lunteren thuis en een week later VVOP uit.
Resumé: een zakelijke overwinning waarbij er veel meer (doelpunten) in het vat zat waarbij alle spelers een voldoende haalden, de nul werd gehouden en er een dikke plus was voor de heren Potocco, Richards en van Beveren.
Het tweede elftal met in de gelederen Adesh Kwak, Anthony Romijn en Chendel Richards liep tegen een 3-0 oor wassing aan bij Terschuurse Boys 2 en staat weer met beide benen op de grond en moest na ruim 40 minuten door zonder laatstgenoemde speler die zichzelf liet gaan na een klein weekje van frustratie…….it’s all-in the game.
De A1 tenslotte heeft ook een weekje kunnen genieten van de eerste overwinning in de tweede divisie maar ging nu fors onderuit bij Roda 46 (4-0)
De zeker-niet neutrale toeschouwer.
