Naam: Wimjan Bos
Leeftijd: 49 jaar
Beroep: Partner bij EY
Op welke manier en hoelang ben jij al bij voetbalvereniging SV Lelystad’67 betrokken?
In 2004 zijn we in Lelystad komen wonen en ik denk een jaar later is mijn zoon Willem Jelle op voetbal gegaan. Eerst in een woensdag middag groepje waar Gene de scepter zwaaide en toen hij geselecteerd werd voor de F11 ben ik hem uiteraard gaan volgen. Gene had oog voor talent want een groot deel van de F11 werd daarna F1 en werd meteen het eerste jaar kampioen. Veel van de jongens uit dat team spelen nu met hem in de B1. Later is ook mijn jongste zoon Maarten bij SVL gaan spelen heb dus nu twee talenten rondlopen op Langezand.
In welk team(s) heb jij de afgelopen jaren gespeeld binnen onze vereniging en wat heb jij gedaan nadat je was gestopt met het actieve voetballen?
Helaas heb ik zelf nooit gevoetbald. Een echte supporter dus. Zelf heb ik van alles gedaan: tennis, judo, en het langst badminton. Lekker explosief! Sinds een jaar of 7 loop ik met een vriend elke zondag een rond hard/. Stipt half negen ’s ochtend een rondje van 7 kilometer wat we sinds kort aan het uitbreiden zijn naar 10 km. Meer hoeft niet. Beweging is belangrijker dan snelheid.
Ik ben trots op onze voetbalvereniging omdat:
We een grote vereniging zijn met een rijke sortering aan leden. Ik geloof in de verscheidenheid in culturen: Marokkaans, Turks, Surinaams en Hollands. We hebben elkaar veel te leren. Zolang we er open voor staan en ook naar elkaar luisteren.
Wat vind je nog duidelijke verbeterpunten binnen de organisatie van SV Lelystad’67?
In een gesprek van Aaron Winter (onze zoons speelden meerdere jaren in hetzelfde team), na zijn terugkeer uit Canada, vertelde hij dat in Canada meer geïnvesteerd wordt in de kwaliteit van trainers dan in de salarissen van voetballers. Dat is precies wat er niet goed gaat in Nederland. We zijn teveel bezig om talent aan te trekken in plaats van op te leiden. Het grote verschil met clubs uit de hoofdklasse of topklasse is dat ze de hele vereniging laten profiteren van de kwaliteit van hun trainers. Voetbal is niet veel anders dan iedere andere opleiding: de ontwikkelen van de leerlingen wordt in belangrijke mate bepaald door de kwaliteit van de leraren. Een kwestie van investeren in kwaliteit. Daar mag je de kinderen en ouders ook best wat voor vragen. Hetzij in contributie dan wel in tijd die ze in de club willen stoppen.
Mis je nog iets bij de voetbalvereniging?
Wout zei vorige maand naar mijn mening iets heel belangrijks: de tijd is voorbij dat we met z’n allen kunnen wijzen naar een klein groepje bestuurders of vrijwilligers die het wel even voor ons oplost. Allemaal moeten we onze bijdrage leveren. Dat is ook eigenlijk veel leuker. Je bent onderdeel van de oplossing en niet deel van het probleem.
Waar ligt je hart, bij de jeugd of de senioren binnen de vereniging?
Echt bij de Jeugd, ik vind het iedere zaterdag leuk om naar een van mijn beide jongens te komen kijken: Maarten voetbalt als keeper in de C4 en Willem Jelle als middenvelder in de B1.
Wat is je favoriete club in Nederland naast Sv Lelystad’67?
Mijn ‘ cluppie’ is Feyenoord. Of zoals de echte Feyenoorder met gepaste trots zegt: supporter van Feyenoord ben je niet voor de lol. Ik hou wel van die humor. Het relativeert de sport en je eigen rol daarin.
Wat is voor jou belangrijker spelplezier, mooi voetbal of winnen?
Geen van beide. Top sport is helaas een teveel het ‘moeten winnen’ geworden terwijl echte sport volgens mij gaat om zowel het genieten van succes als het omgaan met frustratie gaat. Sport is net zoveel mentaliteit als spieren.
Ik kan er absoluut niet tegen als?
Lijnrechters mee gaan voetbalen en hun team aanwijzingen gaan geven in het veld. Het versterkt het gevoel bij de jongens in het veld dat er een partijdige scheids langs de kant staat. Heel slecht en scheidsrechters moeten daar vooraf veel betere afspraken met hun assistenten over maken.
In het clubhuis van onze vereniging drink ik het liefst een drankje met:
De ouders van het team van mijn zoons. Even napraten, de wedstrijd evalueren. Daarbij vind ik het heel leuk als de trainer zich nog even laat zien. Een technische visie geeft op een wedstrijd. Het valt mij op dat de trainers heel anders naar een wedstrijd kijken en naar de prestaties van de individuele teamleden. Heel leerzaam.
Hoe kunnen we de teams die op een lager niveau spelen - zowel binnen de jeugd als de senioren afdeling - beter enthousiasmeren?
Hoger-lager dat bestaat niet. Ieder speelt op het niveau wat bij hem of haar past. Enthousiasme ontstaat doordat je er uit haalt wat er in zit. Inzet, samenwerken, vertrouwen. En elkaar aanspreken als het niet gaat zoals je hebt afgesproken. Het is niet anders dan werken in elke andere organisatie.
Over 5 jaar hoop ik dat de voetbalvereniging SV Lelystad’67 met zijn selectieteams zowel binnen de jeugd als de senioren:
Zich handhaaft op 3e divisie niveau.
Wie zou je in de maand december willen voordragen voor de rubriek de rasechte SVL-er:
Peter van Ee. Samen met Peter, Maarten en Goof sponsoren we al een paar jaar de teams waar onze jongens in spelen en Peter is een echte liefhebber (en dus Feyenoord fan)
Redactie: Het is echter Gert Jan Sloots geworden i.o.m. Peter van Ee.
Wil je verder nog wat kwijt over onze voetbalvereniging?
Wekelijks kijk ik met veel respect naar de mensen die onzichtbaar een hoop werk verzetten op de club: achter de bar, het onderhoud in de gebouwen, de velden, op het wedstrijdsecretariaat. Helemaal geweldig. Dat kunnen we niet vaak genoeg zeggen.

Voetnoot: De supportersvereniging wil hierbij Wimjan Bos hartelijk danken voor zijn medewerking aan de rubriek van de “de rasechte SVL-er”.