(Vrij naar Willem “de Kromme” van Hanegem: Een bal is een bal, ze zijn allemaal rond, de rest is lulkoek)
Tsjonge jonge, dat was schrikken afgelopen zaterdag bij aankomst op het complex van tegenstander DUNO-D op het rustiek gelegen sportpark de Waayenberg.
Na een lange busreis was de ontvangst allerhartelijkst, met de flamboyante op Led Zeppelin zanger Robert Plant gelijkende voorzitter voorop, maar op het “veld” aangekomen sloeg menig clubgenoot de schrik om het hart. Een grasmat die de naam grasmat niet mocht dragen met ellenlang gras en vol met gaten en kuilen waarbij de scheidsrechter zelfs verzuchtte dat hij niet teveel ging lopen om op die manier zijn ledenmaten te beschermen. De grasmat op ons eigen sportpark krijgt na de renovatie ook wel eens kritiek maar in vergelijk met deze knollentuin lijkt onze mat een biljartlaken. Maar …. er moest gevoetbald worden.
In de voorbespreking liet Remko Ahrens, die er hedenmiddag alleen voor stond omdat zijn trouwe vazal Burak Yargan op verzoek van Boy Waterman in Turkije verbleef voor een weekeindje Karabükspor, weten dat het een wedstrijd zou worden tegen een ploeg die alle thuiswedstrijden wist te winnen, gemakkelijk scoort (22) maar ook veel doelpunten tegen krijgt (21) en beschikt over een bijzonder ervaren team met de 38-jarige Purrel Frankel voorop geruggesteund door o.a. de 34-jarige Jeremy Overbeek Bloem, naar later in de wedstrijd zal blijken wellicht de allerbeste voetballer die in de tweede klasse G rondloopt.
De TS zette hier een licht gewijzigd team tegenover waar andermaal werd gekozen voor een systeem met 2 spitsen mede door de kwetsuren welke de ploeg parten spelen met name in de voorste linie en daar ligt nou net de crux van de competitie tot dus ver, er worden door het team met de minst gepasseerde verdediging in elke wedstrijd voldoende kansen gecreëerd maar de effectiviteit van de voorwaartsen laat ernstig te wensen over. Zo ook weer deze middag.
De basis elf werd gevormd door: Milan Leibbrand, Adesh Kwak, aanvoerder Anthony Romijn, Patrick Berendsen, Xaverio Sankatsing, Chendley Richards, Nossayr El Aakel, Hakan Yilmaz, Bas de Ruijter, Mohammed Hammouchi en Darryl van den Anker. De bank werd bezet door Roy Grinwis, Chendel Richards, Momen Mohamed, Jeremy Loos en Arne Worsteling.
Door de eerder geschetste knollentuin was het vanaf de eerste minuut onder leiding van de correct fluitende scheidsrechter Brandenbarg duidelijk dat normaal voetballen voor beide teams welke bekend staan als zogenaamde voetballende ploegen onmogelijk was om een normale pot voetbal ten toon te spreiden aan de toeschouwers. De bal maakte in de stuit de vreemdste bewegingen waardoor met name SVL zich na de eerste minuten veelal van de lange bal bediende om op die manier voor dreiging te zorgen in de weinig flegmatieke verdediging van de thuisploeg, ook werd duidelijk dat de deels ervaren spelers van de thuisploeg, waarbij het kwintet Frankel, Overbeek Bloem, Cooke en 2 x Jaliens het meeste opvielen, beter met de omstandigheden wisten om te gaan.
Van de insteek van de TS om er vanaf de eerste minuut vol voor te gaan en om de tegenstander vast te zetten kwam door de omstandigheden weinig terecht en toen ook nog de anders zo stabiele verdediging rond de 7e minuut kinderlijk ging schutteren met onbegrijpelijke en risicovolle niet aankomende passes door het midden of voor de verdediging langs kregen de voorwaartsen van de thuisploeg de eerste twee treffers op een presenteerblaadje aangeboden. In de 7” leidde een grove fout tot balbezit van Jeremy Overbeek Bloem en het vol met finesse uitgevoerde schot verdween razendsnel achter doelman Leibbrand (1-0). Hierna brak een periode aan waarin met name de hoekschoppen van de thuisploeg levensgevaarlijk waren waarbij opviel dat onze jongens bij de hoge ballen welke meestal bij de tweede paal werden ingebracht als verstijfd aan de grond genageld bleven staan toekijken.
Na van de eerste schrik te zijn bekomen kropen de rood-witten na een stijf kwartiertje gelukkig weer wat meer uit hun schulp en werd met lange ballen de verdediging van de thuisploeg uitgetest en in de 28” had dit succes door een prima actie van Bas de Ruijter over links werd de bal voorgebracht en gaf Hakan Yilmaz de laatste tik (1-1). De vreugde was van korte duur door opnieuw geknoei in de achterste linie, uitverdedigen door een bal voor de verdediging langs, een zogenaamde pupillenfout, leidde tot een noodgreep door aanvoerder Romijn welke met geel en een vrije trap werd bestraft op een aantal meters van de 16-meter lijn en net als in de wedstrijd tegen Unicum verdween de bal opnieuw achter de verbouwereerde Leibbrand door een perfecte genomen vrije trap in de 31” in de rechterbovenhoek van opnieuw Jeremy Overbeek Bloem (1-2).
Ook in het restant van de eerste helft bleef de wedstrijd op en neer gaan en wanneer deze pot zou zijn gespeeld op een veel betere mat zou het ongetwijfeld hebben geleid tot een waar spektakelstuk met vette kansen voor de Ruijter (40”) , Overbeek Bloem (43”), Jaliens (45”) en Richards (46”) daarmee gelijkelijk verdeeld over beide ploegen.
Na de thee was het eerste kwartier voor de thuisploeg wat in de 63” resulteerde in de 3-1 door het duo Hans Cooke en Harrie Jaliens, het duo wat een ware plaag zou blijken tijdens de gehele tweede helft. Na de 3-1 zakte de thuisploeg verder in om de voorsprong te koesteren en was het SVL wat daardoor wat meer ruimte kreeg en rond de 66” de aansluitingstreffer maakte door ook een weergaloze vrije trap van Mo Hammouchi die in het tweede bedrijf gelukkig wat meer een rol van betekenis speelde na een onzichtbare eerste helft (3-2).
Na de tweede treffer van onze jongens nam de druk toe en werden verse paardenkrachten in gebracht met de wissels Jeremy Loos voor Xaverio Sankatsing (65”) en Chendel Richards voor Darryl van den Anker. Het tempo werd opgevoerd om te trachten de gelijkmaker achter de soms stuntelige doelman Homan te krijgen maar met het nodige kunst- en vliegwerk en ten koste van een gele kaart voor de geblokte maar sterke verdediger Michael Jaliens werd dit door de thuisploeg voorkomen. In de 83” werd de 4-2 door de voorzitter in de microfoon gebrald na opnieuw een actie uit het boekje door Hans Cooke en Harrie Jaliens waarbij laatstgenoemde de bal bij de eerste paal als een echte spits binnenschoot.
Wie dacht dat hierna de wedstrijd gespeeld was kwam bedrogen uit en moddervette kansen voor Berendsen en Romijn hadden met een beetje meer geluk en venijn zowaar tot een 4 – 4 kunnen leiden alhoewel Milan Leibbrand ook nog een aantal keren handelend moest optreden en hiermee zijn geschonden blazoen uit de eerste helft nog enigszins oppoetste.
Al met al: Door met te weinig “Begeisterung”, misschien gevoed door de slechte terrein-omstandigheden, de wedstrijd in te gaan en het maken van een aantal grove persoonlijke fouten die niet te verdedigen zijn en het niet scherp genoeg zijn en daarmee het verzilveren van zo langzamerhand vele 100 % kansen te verkwanselen is de aansluiting met de top van het klassement verloren gegaan en moeten we weer naar onderen kijken. In de laatste vier wedstrijden voor de winterstop kan het team alleen met 100 % inzet, beleving en concentratie het tij keren en moeten er broodnodige punten worden gehaald tegen Terschuurse Boys (thuis), ESA (uit) en de thuiswedstrijden tegen BAS en Renswoude om de doelstelling van dit seizoen in het zicht te houden.
