Het is wat het is en dat is wat je krijgt slaat op de samenstelling van het eerste team wat steeds vaker laat zien dat de basis - opstelling eigenlijk niet uitmaakt zolang iedereen zich maar voldoende bewust is van zijn positie en zijn taken uitvoert zoals afgesproken en welk poppetje daar dan staat niet bepalend is voor het eindresultaat, een eindresultaat wat afgelopen zaterdag de eerste nederlaag betekende voor tegenstander de Merino’s, de koploper die door goals van Bas de Ruijter en Andy de Wit als een aangeslagen bokser door de knieën ging voor ons vlaggenschip.
Tijdens de wedstrijdbespreking hamerde de technische staf maar weer eens op het belang van het collectief strijden wat zo bepalend kan zijn in deze Tweede Klasse G waar verrassende uitslagen niet van de lucht zijn en waar blijkbaar iedereen van iedereen kan winnen met een uitzondering tot nu toe, de Merino’s uit Veenendaal, een technisch begaafd voetballende ploeg met meerdere topschutters in de gelederen zoals een Michael Foltan en Przemek Szeller, een team wat tot zaterdagmiddag ongeslagen was maar daar lag voor onze clubgenoten een extra uitdaging om aan die status een einde te maken.
Het trainersduo Ahrens / Yargan koos voor de basis-elf: Milan Leibbrand, Adesh Kwak, aanvoerder Anthony Romijn, Patrick Berendsen, Xaverio Sankatsing, Arne Worsteling, Hakan Yilmaz, Mohammed Hammouchi, Darryl van den Anker, Jeremy Loos en Andy de Wit. De bank werd bezet door Engin Korkmaz, Nossayr El Aakel, Chendel Richards en Bas de Ruijter. Selectiespelers Joshua Tijdens, Momen Mohamed en Barry van de Winkel acteerden in het 2e elftal terwijl de geblesseerden Roy Grinwis en Chendley Richards mee waren naar Veenendaal als mental-coaches en Fouad Moussaten door familie omstandigheden niet aanwezig was.
De heenreis was mede door toedoen van reisleider Martin van der Jagt weer een reis door gehuchten en over paden waar bewoners nog nooit een dergelijk voertuig hebben gezien maar al met al waren we toch op tijd aanwezig en werden we hartelijk ontvangen bij een tegenstander van enkele jaren geleden die nu wel over een prima kunstgrasmat beschikt op het hoofdveld en daar hebben onze lichtvoetige technische spelers geen hekel aan.
Vanaf het eerste fluitsignaal van de prima leidende scheidsrechter Visser, die goed aanvoelde dat het hier om twee voetballende ploegen ging, was het duidelijk dat beide teams met aanvallende inspiraties het veld waren opgegaan maar dat de thuisploeg koos om iets meer in te zakken waardoor het leek alsof SVL iets meer balbezit had maar de talrijke plaagstoten werden aan beide kanten uitgedeeld.
Goalie Milan Leibbrand moest in de 13”en 16” handelend optreden terwijl aan de andere kant in de 17” Hakan Yilmaz als eerste oog in oog kwam te staan met hun goalie maar jammerlijk naast mikte.
Een vlammend schot uit het niets van Jeremy Loos in de 26” bracht Andy de Wit in kansrijke positie maar hier lag volgens de assistent een buitenspel situatie. Dezelfde de Wit zette ook Darryl van den Anker vrij voor de sluitpost in de 31” maar ook hier ontbrak de werkelijke finesse terwijl de Merino’s ook naast mikten in de 33”.
In de eerste helft zagen we ook weer de sublieme techniek van Mo Hammouchi die over rechts een drietal verdedigers achteloos liet staan en terwijl ook nummer vier het bos in werd gestuurd de bal net over de achterlijn ging althans volgens de assistent-scheidsrechter. De “wraak” van Hammouchi op deze beslissing zou in de tweede helft volgen…..
Een ander opmerkelijk feit uit het eerste bedrijf was de verre trap in de 37” van Patrick Berendsen op Andy de Wit die met een schitterende aanname en een dito schot de lat teisterde. De thee werd opgezocht met de brilstand (0-0) en daarbij kon iedereen vast stellen dat het team zichzelf niet beloonde.
De tweede helft was de eerste aanval in de 48”nog voor SVL over de schijven de Wit – Hammouchi – van den Anker maar laatstgenoemde kwam daarbij hard in aanraking met de goalie waardoor hij geblesseerd uitviel en Bas de Ruijter zijn opwachting maakte en wat zou hij ook nog belangrijk worden………..
Dat de Merino’s uit een ander vaatje wilden tappen werd hierna ook duidelijk omdat men overging tot het zeer vroeg storen van de Lelystadse opbouw en hierdoor moesten de onzen wat meer de lange bal hanteren maar dat kan soms ook goed uitpakken door de snelheid van onze middenvelders en voorwaartsen terwijl ook telkenmale blijkt dat onze jongens conditioneel uitstekend in vorm zijn en dat zou blijken na driekwart wedstrijd.
Na de wissel El Aakel voor Loos in de 70” werd er nog een tandje bij geschakeld en leek het alsof de Merino’s langzaam maar zeker moe werden ondanks nog enkele plaagstoten.
Na een aantal goede aanvallen van SVL met acties van de Wit en de Ruijter was er in de 78” weer een Usain Bolt-achtige actie van Mo Hammouchi zoals we die ook zagen in de wedstrijd tegen AVW, over rechts de bal aannemend, een tweetal verdedigers als zoutpilaren achterlatend tot aan de achterlijn doorstotend en dan afleggen op de man die al een tijd droog stond, Bas de Ruijter. Onze spits, met bijnaam de Kogel, was er als de kippen bij om bij de eerste paal te 0-1 binnen te tikken.
Ondanks een kopbal naast van de Merino’s in de 82” zwalkte de tegenstander na de 0-1 min of meer als een aangeslagen bokser over het veld en was het wachten op de K.O. door SVL.
De knock-out kwam er maar pas in de 89” toen Bas de Ruijter prima door ging over rechts, niet zelfzuchtig was en de bal panklaar voorbracht bij Andy de Wit, de Blonde Pijl faalde niet en de verdiende 0-2 was een feit.
Na de publiekswissel Chendel Richards voor Hammouchi floot de leidsman weinig later voor het einde en was het dolle vreugde in de dug-out, bij de supporters en later in de bus.
We kunnen concluderen dat voor de derde keer op rij werd gewonnen door een sterk collectief waarbij ook voor de derde keer de nul werd gehouden, de defensie weer stond als een huis, het middenveld gedreven excelleerde en de aanval weer een ware plaag bleek voor een zeker niet misselijke verdediging.
Zoals gewoonlijk werd tijdens de thuisreis elke rotonde weer 3 keer genomen, werd de trainer er in Harderwijk weer uitgegooid en vlogen de flesjes letterlijk en figuurlijk door de bus waarvan de min of meer vaste chauffeur ook in korte tijd supporter is geworden van deze exotische, multi-culti, mengelmoes groep die tot mooie dingen in staat blijkt.
Het vervolg zien we volgende week thuis tegen het geplaagde OWIOS maar zoals u weet blijft het oppassen voor een kat in het nauw want die maakt gekke sprongen, we houden u op de hoogte.
